Τίτλος της δραστηριότητας: ΠΡΟΣΕΧΩ ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΟΥ

Ηλικία μαθητών/μαθητριών: 10 ετών

Μαθήματα, Γνωστικά Αντικείμενα: Διαθεματική προσέγγιση, (ΤΠΕ-Εικαστικά-Mελέτη περιβάλλοντος -Μαθηματικά)

Εκπαιδευτικοί στόχοι:

Ευαισθητοποίηση των μαθητών ως προς την :

-υιοθέτηση ενός ισορροπημένου τρόπου ζωής.

-πρόληψη κι αντιμετώπιση του υπερβάλλοντος σωματικού βάρους.

-προώθηση της αξίας της καθημερινής κατανάλωσης πρωινού γεύματος.

-να κατανοήσουν τους λόγους για τους οποίους είναι σημαντικό να καταναλώνονται φρούτα εποχής ως ενδιάμεσο σνακ.

Διάρκεια: 2 διδακτικές ώρες

 Τόπος: Σχολική αίθουσα

Υλικά, Διδακτικά Μέσα: Υλικά ζωγραφικής, χαρτί του μέτρου (κολάζ), φρούτα, ημερολόγιο καταγραφής, video (oμάδες τροφίμων), εικόνες-φώτο με τρόφιμα.

Περιγραφή της δραστηριότητας:

Την πρώτη διδακτική ώρα δείχνουμε στους μαθητές ένα video με τις ομάδες τροφίμων και μέσα από εικόνες κάνουμε μια συζήτηση για την καθιστική ζωή και τα προβλήματα που επιφέρει. Επίσης συζητάμε για την αξία του ισορροπημένου γεύματος στη ζωή μας. Τέλος δημιουργούμε με τους μαθητές μικρά εβδομαδιαία ημερολόγια στα οποία θα καταγράψουντην ημερήσια κατανάλωση σε πρωινό και δεκατιανό.

Την άλλη διδακτική ώρα ( επόμενη βδομάδα) έχοντας επιστρέψει με την καταγραφή, τους ζητάμε να φέρουν μαζί τους φρούτα για να φτιάξουμε μικρές θρεπτικές φρουτοσαλάτες και συζητάμε για τα φρούτα και τη θρεπτική τους αξία. Επίσης θα αφιερώσουμε ένα 10λεπτο να δούμε στην ολομέλεια την εβδομαδιαία καταγραφή που είχαμε ζητήσει και να προβούμε σε μικρές παρεμβάσεις-παραινέσεις όπου θα τις συνοδεύει η επιβράβευση κι η προτροπή για μικρές ωφέλιμες αλλαγές. Να τονίσουμε κλείνοντας πως έχουμε τοποθετήσει στον τοίχο της τάξης χαρτί του μέτρου όπου κατά τη διάρκεια της εβδομάδας οι μαθητές δημιουργούν κολάζ με εικόνες που φανερώνουν δείγματα διατροφής ( εδώ σαν σκέψη μπορεί σε ¼ του χώρου να δημιουργηθεί στο τέλος του project μια διατροφική πυραμίδα).

Θεωρία: Η γνώση οικοδομείται μέσα από την αυτογνωσία και τις παραστάσεις των μαθητών .Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι καθοδηγητικός-συμβουλευτικός, όλα αυτά οδηγούν σε ένα κονστρικτουβιστικό-εποικοδομητικό μοντέλο μάθησης όπου οι μαθητές δημιουργούν νέες γνώσεις βασισμένοι σ’ αυτές που ήδη γνωρίζουν. Εισάγονται ακόμη η παρατήρηση, η καταγραφή, η θέαση και  εν κατακλείδι το συμπέρασμα που θα δομηθεί κατόπιν συνεργασίας –αλληλεπίδρασης των μαθητών.