Σε αυτή την δραστηριότητα εσείς ως δασκαλοι πρέπει αρχικά να χωρίσετε τα παιδιά της τάξης σε ομάδες. Αφού δημιουργήσετε μικρές ομάδες και αφού καταγράψετε στον πίνακα όλα τα χαρακτηριστικά που αναφέρθηκαν από τα παιδιά για το λεμονί, δίνετε την οδηγία στα παιδιά να προσπαθήσουν να προσωποποιήσουν με κάποιο τρόπο το λεμονί τους. Όταν τα παιδιά τελειώσουν και με αυτό το βήμα και αφού μιλήσει η κάθε ομάδα για την ιστορία που έφτιαξε για το δικό της λεμονί, τότε εσείς βάζετε όλα τα λεμόνια στο κέντρο και τα ανακατεύετε. Ζητάτε από κάποιο παιδί να έρθει να αναγνωρίσει και να πάρει το λεμονί της δική του ομάδας καθώς περιμένετε μετά από την δουλειά που έγινε να είναι πιο εύκολο να το βρει. Στο τέλος, ζητάτε από τα παιδιά να επιστρέψουν τα λεμόνια πάλι στο κέντρο και φέρνετε δίπλα τους ένα κόκκινο μήλο και τα ρωτάτε αν αυτό το μήλο χωράει σε έναν κόσμο γεμάτο λεμόνια. Μέσα από αυτή την δραστηριότητα καταφέρνετε να δείξετε στα παιδιά πως ακόμα και αναμεσά στα ιδιά πράγματα υπάρχουν διάφορες. Ανάμεσα στα λεμόνια τα οποία είναι όλα ιδιά μεταξύ τους, ο κάθε μαθητής αναγνώρισε το λεμονί της δικής του ομάδας μέσα από μικρές-μικρές διαφορές που είχε με τα άλλα. Έτσι, και στην κανονική ζωή οι άνθρωποι αν και φαίνονται ίδιοι έχουν όλοι τους μικρές διαφορές μεταξύ τους και ιδιαιτερότητες που κάποιοι δεν έχουν. Με αυτό τον τρόπο δείχνετε στα παιδιά την έννοια της αποδοχής, το ότι πρέπει να τους αποδέχονται όλους γιατί όλοι μας είμαστε ίσοι απλά όχι ίδιοι. Αν όλοι μας ήμασταν εξωτερικά ίδιοι δεν μπορούσε κάνεις να μας αναγνωρίσει. Στο τέλος, βάζοντας στον κύκλο ένα κόκκινο μήλο και κάνοντας στα παιδιά εκείνη την ερώτηση, τα βάζετε σε σκέψεις. Με αυτή την πράξη τους δείχνετε πως ακόμη και ένα εντελώς διαφορετικό φρούτο από το λεμόνια γίνεται να σταθεί δίπλα τους αφού όπως εκείνα διαφέρουν μεταξύ τους έτσι και εκείνο είναι διαφορετικό από όλα τους μόνο λίγο παραπάνω. Έτσι και κάποιοι άνθρωποι διαφέρουν περισσότερο ή λιγότερο με τους άλλους. Άλλοι είναι παχύτεροι άλλοι λεπτότεροι, άλλοι πιο κοντοί, άλλοι πιο ψηλοί. Κανείς δεν πρέπει να κρίνει τον άλλον από την εξωτερική του εμφάνιση. Όλοι μας πρέπει να αποδεχόμαστε το διαφορετικό γιατί είμαστε και εμείς μεταξύ μας διαφορετικοί, είναι το μήνυμα που πρέπει να περάσετε στους μαθητές μέσα από αυτή την δραστηριότητα.    

Σε αυτή την δραστηριότητα εσείς πρέπει αρχικά να χωρίσετε τους μαθητές σε ζευγάρια. Στη συνέχεια, λέτε στα παιδιά να δέσουν τα μάτια τους, το ένα στο άλλο, για να βοηθηθούν και τους εξηγείτε ποια είναι η διαδικασία που θα ακολουθήσουν. Αφού ολοκληρώσουν την δραστηριότητα όλα τα ζευγάρια έχοντας περάσει από την φάση του «οδηγού» και του «τυφλού» όλα τα παιδιά,ως δάσκαλοι οφείλετε να τους κάνετε κάποιες βασικές ερωτήσεις. Πρώτα απ’ όλα θα δώσετε τον λόγο σε κάποιον μαθητή θέτοντας του την εξής ερώτηση: πώς ένιωσες καθώς διέσχιζες την διαδρομή αυτή; Αφού απαντήσει, έπειτα εσείς θα κάνετε την ίδια ερώτηση σε όλους τους μαθητές και αφού όλοι απαντήσουν και πουν πως ένιωσαν κατά την διάρκεια αυτής της δραστηριότητας, θα τους γίνει άλλη μια ερώτηση που θα αφορά το πόσο βοηθητικό ήταν γι’αυτούς η βοήθεια του «οδηγού». Έτσι, βιωματικά τα παιδιά θα συμφιλιωθούν με την έννοια του διαφορετικού. Θα τους γίνει πιο εύκολο να αντιληφθούν πόσο δύσκολο είναι για έναν τυφλό να περπατάει στον δρόμο, θα τους γίνει μάθημα πάντα να βοηθούν και πάντα να είναι οι «οδηγοί» σε άτομα που χρειάζονται την βοήθεια τους.Με αυτό τον τρόπο αποδέχονται το διαφορετικό και δεν το διώχνουν μακριά τους θεωρώντας πως είναι κάτιαφύσικο. Επιπλέον, μέσα από αυτή την απλή δραστηριότητα γίνεται φανερό ότι ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τις αισθήσεις διαφορετικά. Για παράδειγμα τα άτομα που δεν μπορούν να δουν χρησιμοποιούν τις άλλες τους αισθήσεις όπως είναι αίσθηση της αφής για να πιάνουν διαφορά πράγματα και να μην πέφτουν πάνω τους αλλά και την αίσθηση της ακοής για να μπορούν να ακούν τι γίνεται γύρω τους. Τα άτομα που έχουν την αίσθηση της όρασης όπως και όλες τις υπόλοιπες αισθήσεις τους δεν τις χρησιμοποιούν όλοι με τον τρόπο που τις χρησιμοποιούν τα άτομα με πρόβλημα στην όραση και αυτό τα παιδιά το αντιλαμβάνονται μέσα από αυτή την δραστηριότητα αφού δίνουν έμφαση στις υπόλοιπες αισθήσεις τους πέρα της όρασης. Πιο συγκεκριμένα, ακούν τον οδηγό τους για να προσπεράσουν τα εμπόδια (αίσθηση ακοής) και ορισμένες φορές ακουμπούν τα εμπόδια για να «δουν» τι έχουν μπροστά τους (αίσθηση αφής).

Συγκεντρώνετε τα παιδιά στην γωνία της παρεούλας και συζητάτε μαζί τους για υλικά από τα οποία φτιάχνονται τα σπίτια εξηγώντας τους πως αυτά ονομάζοντα οικοδομικά υλικά και τους ζητάτε να σας γράψουν σε ένα χαρτί για την επόμενη μέρα διάφορα οικοδομικά υλικά που
πιστεύουν και που φαντάζονται πως χρησιμοποιήθηκαν για να φτιαχτεί το δικό τους
σπίτι. Την επόμενη, αφού συγκεντρωθείτε όλοι μαζί συζητάτε μαζί με τα παιδιά
δίνοντας το λόγο στο κάθε παιδί να σας περιγράψει γιατί πιστεύει πως
χρησιμοποιήθηκε το υλικό που σας λέει σπίτι του κατά την γνώμη του. Αφού
ακούσετε την γνώμη όλων των παιδιών, εσείς θα φέρεται ως παράδειγμα το ξύλο
και την πέτρα εξηγώντας στα παιδιά πως και τα δύο χρησιμοποιούνται για την
κατασκευή σπιτιού αλλά διαφέρουν μεταξύ τους τόσο ως υλικά όσο και χρηματικά.
Το ξύλο είναι ένα υλικό που φθείρεται πολύ γρήγορα με το πέρας του χρόνου, δεν
διατηρεί την θερμοκρασία του χώρου και τον χειμώνα κρατάει αρκετή υγρασία με
αποτέλεσμα οι άνθρωποι να κρυώνουν και λόγω όλων αυτών είναι ένα από τα φθηνά οικοδομικά υλικά που επιλέγουν πολλές οικογένειες που δεν έχουν υψηλό
εισόδημα ώστε να φτιάξουν ένα καλύτερο σπίτι. Σε αντίθεση με το ξύλο, η πέτρα,
είναι ένα από τα ακριβά υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή κτηρίων
εφόσον διατηρείται σαν υλικό για αρκετά χρόνια και κρατάει σωστή θερμοκρασία
χώρου ώστε οι άνθρωποι να ξοδεύουν αρκετά χρήματα για την θέρμανση τους.
Τέλος, ο στόχος της δραστηριότητας αυτής είναι να εξηγήσετε στα παιδιά ότι όλοι οι
άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην στέγη και να έχουν σπίτι είτε είναι οικονομικά
άνετοι είτε όχι, γεγονός που σημαίνει ότι ένας άνθρωπος που έχει σπίτι από πέτρα
δεν διαφέρει σε τίποτα από κάποιον άλλον που έχει ξύλινο σπίτι.

Στη συγκεκριμένη δραστηριότητα θα βάλετε τους μαθητές να ζωγραφίσουν τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες στην γωνιά της ζωγραφικής με σκοπό να γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους. Στο πλαίσιο αυτής της δραστηριότητας, ενδέχεται να υπάρξουν μαθητές που ίσως δεν θα έχουν κάποια εξωσχολική δραστηριότητα. Στο σημείο αυτό, θα τους προτείνετε να ζωγραφίσουν κάτι το οποίο τους κάνει χαρούμενους όσο ασχολούνται μαζί του (πχ. παιχνίδι με τα αδέλφια τους, ζωγραφική, επιτραπέζια παιχνίδια). Έπειτα, θα αναφερθείτε στο γεγονός ότι υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες με άλλα, όπως για παράδειγμα η μερίδα μαθητών που δεν είναι εγγεγραμμένοι σε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα, λόγω οικονομικής αδυναμίας ή οι μαθητές που δεν πηγαίνουν καθόλου σχολείο. Θα πρέπει να τους περάσετε το σκεπτικό ότι όλα τα παιδιά είναι ίσα μεταξύ τους και το ότι είναι λάθος να περιθωριοποιούνται συγκεκριμένα άτομα. Θα τους εξηγήσετε ότι ο καθένας είναι ξεχωριστός και έχει διαφορετικά ενδιαφέροντα αλλά οφείλουμε να αποδεχόμαστε την διαφορετικότητα, να την αγκαλιάζουμε και να περπατάμε χέρι με αυτήν. Θα καταλήξετε στο συμπεράσματα ότι όσο διαφορετικά πράγματα και αν τους αρέσουν, έχουν ένα κοινό. Το ενδιαφέρον και την όρεξη να ασχοληθούν με δραστηριότητες που τους ευχαριστούν. Επίσης, θα τους εξηγήσετε ότι απ’ την στιγμή που μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά στον ίδιο χώρο, να παίζουν μαζί και να ασχολούνται με δραστηριότητες ομαδικά, τότε δεν έχουν καμία σημασία οι διάφορες τους και ότι πάντα νικάει η καλή διάθεση και η θέληση.

Η δραστηριότητα αυτή διαδραματίζεται στο παντοπωλείο του νηπιαγωγείου σας
όπου θα χωρίστε τους μαθητές σας σε δύο ομάδες ή θα τους ζητήσετε να
χωριστούν μόνοι τους , στους οποίους θα δώσετε 5 ευρώ στην μία ομάδα και 10
ευρώ στην άλλη ομάδα και θα πάνε να αγοράσουν φρούτα από το παντοπωλείο της
γειτονιάς, δηλαδή του νηπιαγωγείου σας. Οι δύο αυτές ομάδες λόγω των
διαφορετικών χρημάτων που θα έχουν πάνω τους θα μπορούν να πάρουν
διαφορετική ποσότητα και ποικιλία φρούτων αλλά και οι δύο ομάδες με τα λεφτά
που θα διαθέτουν θα μπορούν να πάρουν τα απαραίτητα φρούτα χωρίς αυτό να
σημαίνει ότι κάποια από τις δύο δεν μπορεί να πάρει και ένα παραπάνω φρούτο
που δεν της είναι απαραίτητο. Έτσι, ο στόχος σας είναι να καταλάβουν τα παιδιά
πως υπάρχει οικονομική ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων και πως δεν έχουν όλοι
στην διάθεση τους τα ίδια λεφτά για υλικά αγαθά και για αυτό το λόγο υπάρχουν
δύο κατηγορίες ανθρώπων όπως εκείνοι που μπορούν να έχουν τα απαραίτητα και
εκείνοι που μπορούν να αγοράσουν παραπάνω υλικά αγαθά από τα απαραίτητα.

Στην συγκεκριμένη δραστηριότητα, θα ζητήσετε από τα παιδιά να χωριστούν σε δυάδες ή μπορείτε να τις δημιουργήσετε εσείς οι ίδιοι αν θέλετε. Στη συνέχεια, θα βγείτε στο προαύλιο και θα δέσετε με το ένα σχοινί τα χέρια των παιδιών και μετά τα πόδια τους. Το ζητούμενο είναι να ακινητοποιηθούν πλήρως. Στόχος της δραστηριότητας είναι να βρουν τον τρόπο σωτηρίας τους μέσα σε πέντε λεπτά στο πλαίσιο ενός συνεργατικού και ομαδικού κλίματος και αρμονικής συνεννόησης. Το επιθυμητό αποτέλεσμα και το ηθικό δίδαγμα της παραπάνω διαδικασίας, είναι να αντιληφθούν τα νήπια το γεγονός ότι παρά τις οποιεσδήποτε διάφορες μας, όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι, έχουμε όλοι συναισθήματα (παραδείγματος χάριν: το άγχος εκείνης της στιγμής και η εγρήγορση στην οποία βρίσκονταν τα παιδιά κατά την διάρκεια των πέντελεπτών), πράττουμε με το ίδιο σκεπτικό και εφευρίσκουμε μαζί κοινές λύσεις στις δύσκολες στιγμές. Επιπροσθέτως, μέσω αυτής της διαδικασίας ενισχύουμε το ομαδικό πνεύμα και την συνεργασία μεταξύ των νηπίων. Στο τέλος της δραστηριότητας , μπορείτε να αναφέρετε παραδείγματα παιδιών που εκ γενετής ή από ατύχημα έχουν χάσει ένα μέρος του σώματος τους με αποτέλεσμα το σημείο αυτό να βρίσκεται μόνιμα σε «ακινησία». Θα τους εξηγήσετε πως αυτά τα παιδιά πρέπει να τα αποδεχόμαστε, να παίζουμε μαζί τους και να μη δίνουμε βαρύτητα στο στο ότι έχουν κάτι διαφορετικό πάνω τους γιατί σίγουρα έχουν πολλά κοινά με εμάς. Θα καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε συναισθήματα, πράττουμε με παρόμοιους τρόπους / σκεπτικό, έχουμε πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ μας και οφείλουμε να συνυπάρχουμε αρμονικά δίχως διακρίσεις.

Γι’ αυτό το παιχνίδι θα ζητήσετε από τα παιδιά να φέρουν 1 – 2 αγαπημένα παιχνίδια από το σπίτι τους και τα υπόλοιπα, είτε να τα φωτογραφίσουν, είτε να τα ζωγραφίσουν. Όταν έχουν μαζέψει αρκετά παιχνίδια θα τους ζητήσετε να καθίσουν όλοι μαζί στην γωνιά της παρεούλας. Το κάθε παιδάκι θα σηκώνεται όρθιο και θα μας δείχνει όλα τα παιχνίδια που έχει και παίζει στο σπίτι. Καλό είναι να μιλάτε μόνο εσείς και να ρωτάτε γιατί του αρέσει ή πώς ακριβώς παίζει με το καθένα, έτσι ώστε να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε για το πόση σημασία δίνουν οι μαθητές μας στα υλικά αγαθά. Μόλις τελειώσουν όλοι, σίγουρα θα υπάρχουν διαφορές στα παιχνίδια και δεν αποκλείεται να συζητηθούν από τα παιδιά. Εσείς μέσω αυτής της διαδικασίας θα εντοπίσετε εάν τα μαθήματα περί διαφορετικότητας που έχετε κάνει έχουν απορροφηθεί σωστά από τους μαθητές σας. Αυτό θα γίνει μέσω της παρατήρησης του πόσο έντονες ή όχι θα είναι οι συζητήσεις για τα αγαθά που έχει το κάθε παιδί και μέσω του αν θα χρειαστεί να παρέμβετε πάλι στο θέμα της διαφορετικότητας. Είναι σημαντικό να έχουν καταλάβει τα παιδιά πως οτιδήποτε έχουμε ή δεν έχουμε δεν μας διαφοροποιεί από τους άλλους. Όλοι έχουν δικαίωμα στο παιχνίδι και δεν πρέπει να περιθωριοποιούνται λόγο των ποικίλων παιχνιδιών που κατέχουν.

Στη συγκεκριμένη δραστηριότητα θα βάλετε μία καρέκλα στη μέση της αίθουσας και θα μαζέψετε τα παιδιά στην πόρτα. Το παιδί που θα είναι στην καρέκλα θα είναι ο βασιλιάς του βασιλείου στο οποίο βρίσκεστε για το παιχνίδι. Κάθε φορά θα αλλάζετε το παιδί που κάθεται στην καρέκλα, έτσι ώστε να παίξουν όλα τα παιδιά. Εσείς, μαζί με τους υπόλοιπους μαθητές θα συγκεντρωθείτε στην πόρτα της τάξης, την οποία θα χτυπήσετε για να μπείτε στο βασίλειο. Ύστερα θα σταθείτε όλοι, ο ένας δίπλα στον άλλον, μπροστά στον βασιλιά και θα πείτε την παρακάτω στιχομυθία: «Βασιλά, βασιλιά με τα δώδεκα σπαθιά ήρθαμε στο σπίτι σου να κάνουμε δουλειά.» Μπορείτε να την αλλάξετε όπως εσείς θέλετε, καθώς τέτοιου είδους ομοιοκαταληξίες είναι ευχάριστες στα παιδιά. Θα πείτε στο παιδί που κάνει κάθε φορά τον βασιλιά να ρωτήσει: «Τι δουλειά;» και έπειτα θα μιμηθείτε με τους μαθητές σας ένα επάγγελμα. Καλό είναι να επιλέγετε εσείς τα επαγγέλματα κάθε φορά, για να είναι κατανοτά, και να τα λέτε σιγανά στα παιδιά για να κάνετε την παντομίμα. Δείχνετε εσείς την κίνηση και ο καθένας θα ακολουθήσει με τον δικό του τρόπο. Εάν χρειαστεί βοηθάτε λίγο το παιδί στην καρέκλα για να βρει την δουλειά που κάνετε και μόλις το βρει συνεχίζετε την ίδια διαδικασία αλλάζοντας τον βασιλιά. Αφού κάνει και το τελευταίο παιδί, θα ήταν χρήσιμο να γίνει μία συζήτηση σχετικά με το πόσο χρήσιμα είναι όλα τα επαγγέλματα, κι ας είναι διαφορετικά. Τονίστε στο ότι ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικά ταλέντα και προτιμήσεις, όμως αυτή η ποικιλία είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και ικανούς να κάνουμε τα πάντα.